Urkunde Nr. 1728 aus Band III

Seite im UB:

588-590

Heute in:

Klausenburg, Staatsarchiv [Direcţia Judeţeană Cluj a Arhivele Naţionale ale Romȃniei]

Druckvorlage:

nach Original

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

1728

1413 November 18 Der Kolozsmonostorer Konvent schaltet die Urkunde des Königs Sigmund von 1412 Nr. »1694 ein und bezeugt die Begehung der Hattertgrenzen der Stadt Klausenburg einerseits und der Besitzung Fejerd andererseits.

Conventus monasterii beatae Mariae virginis de Clusmonostra omnibus Christi fidelibus tam praesentibus quam futuris praesens scriptum inspecturis salutem in omnium salvatore. Quia de facili memoria labitur hominum, quam non servat lucida series literarum, proinde ad universorum notitiam harum serie volumus pervenire, quod nos literas excellentissimi principis domini Sigismundi dei gratia Romanorum regis semper augusti ac Hungariae et cetera regis domini nostri gratiosi et naturalis praeceptorias recepimus in haec verba. (Folgt die Urkunde des Königs Sigmund von 1412 Nr. »1694.) Nos enim mandatis eiusdem domini nostri regis obedire et satisfacere cupientes ut tenemur cum nos alias mediantibus literis strenui militis Ladislai de Nadab vicevaivodae Transsiluani evocatoriis, nobis directis tenoremque literarum eiusdem regiae maiestatis verbaliter in se habentibus, ad¹⁾ amicabiles petitiones eiusdem per nos eidem vicevaivodae rescriptis,¹⁾ una cum Benedicto filio Johannis dicti Tarimach de Chamafaya nomine eiusdem nostrum hominem videlicet religiosum virum dominum fratrem Egidium socium nostrum conventualem ad ea exequenda pro testimonio transmisissemus fide dignum, qui demum exinde ad nos reversi nobis uniformiter retulerunt, quod ipsi sexta feria proxima post festum beati Laurencii martyris proxime praeteritum²⁾ ad possessionem Ffeyerd accessissent ibique possessores praedictae possessionis Ffeyerd videlicet Jobannem, Anthonium et Barnabam filios Georgii ac Stephanum filium Stanizlai de Nyrbator cum eorum universis literalibus instrumentis factum possessionis Ffeyerd tangentibus ad octavum diem festi sancti Michaelis archangeli tunc³⁾ venturi⁴⁾ ad faciem praedictae terrae litigiosae inter civitatem Cluswar regalem et possessionem Ffeyerd habitae⁵⁾ eadem in praesentia eiusdem vicevaivodae exhibenda evocassent commisissentque ibidem, quod si venerint et dicta literalia eorum instrumenta exhibuerint, bene quidem, alioquin novas metas secus [S. 589] veteres in locis necessariis inter dictas civitatem Cluswar et possessionem Ffeyerd elevaret vicevaivoda praenotatus indilate contradictione eorundem nobilium de Nyrbator non obstante. Qui quidem Anthonius, Barnabas et Stephanus nec in praesentiam eiusdem neque ad faciem dictae terrae litigiosae cum universis literalibus eorum instrumentis venire vel mittere neque eadem exhibere curantes.¹⁾ Et.¹⁾ demum praedictnm nostrum testimonium una cum praefato Ladislao de Nadab vicevaivoda personaliter uti nobis iidem recitarunt in dicto octavo die festi sancti Michaelis archangeli²⁾ et aliis diebus ad id aptis et sufflcientibus ad faciem praedictae terrae litigiosae inter ipsas civitatem Cluswar regalem et possessionem Ffeyerd nobilium de Bathor litigiose habitae³⁾ vicinis et commetaneis eiusdem universis inibi legitime convocatis et praesentibus accedendo metas inter easdem hoc ordine sequestrassent, quod primo incepissent a plaga orientali in quodam monte, ubi duas metas apparentes repperissent, quarum una possessioni Swk, alia vero civitati Cluswar sequestrassent, abhinc ad plagam occidentalem directe descendendo in latere eiusdem montis unam metam cursualem fecissent, deinde ulterius ad eandem plagam descendendo ad vallem in fine montis similiter aliam metam terream posuissent, deinde in medio cuiusdam prati quasi prope quendam rivulum arundinosum⁴⁾ modo simili metam terream tumulassent, dehinc paulisper eundo et rivulum arundinosum⁴⁾ pertranseundo inter duos rivulos unam metam posuissent, tandem ab eadem semper ad occidentem longe pertranseundo penes pratum et rivulum a parte possessionis Ffeyerd metam terream elevassent, abhinc penes pratum et rivulum a parte praedictae possessionis Ffeyerd ad occidentem directe pergendo unam metam terream fecissent, de qua tendendo ad rivulum et penes rivulum per magnum spatium versus occidentem girando, ubi duo rivuli coniunguntur invicem, inter duos rivulos unam metam terream posuissent, abinde parvum ascendendo ad occidentem a parte civitatis prope quendam rivulum Kewkuthpathaka vocatum penes fossatum similiter metam terream fecissent, deinde paululum progrediendo penes rivulum seu fossatum ad duos rivulos, ubi iidem coniunguntur invicem, et penes rivulum seu fossatum Kewkuthpataka ascendendo ad occidentem unam metam terream tumulassent, deinde semper ad eandem plagam occidentalem penes fossatum pergendo praesente et ad eos propinquante Johanne filio Georgii de Bathor praedicta eodemque consentiente duas metas terreas a parte dictae possessionis Ffeyerd erexissent, dehinc exeundo de fossato in latere cuiusdam montis in parvo spatio similiter duas metas terreas elevassent, abhinc ulterius ascendendo quasi in latere eiusdem montis unam metam terream cursualem collocassent,⁵⁾ deinde in cacumine eiusdem montis prope quendam monticulum a parte praescriptae possessionis Ffeyerd duas metas terreas erexissent, et tandem per montem seu berch per longum et magnum spatium tendendo ad occidentalem plagam [S. 590] similiter duas metas terreas tumulassent, abhinc descendendo in quadam valle inter terras arabiles duas metas terreas ordinassent, dehinc ascendendo inter rubeta seu nemora similiter duas metas terreas posuissent, abhinc ad duas metas antiquas inter praelibatam civitatem Cluswar et possessionem dicti nostri monasterii Kayanthow vocatam erectas, ubi metae inter saepe dictas civitatem Cluswar et possessionem Ffeyerd separantur et terminantur. His itaque peractis terras arabiles, prata, nemora, fenilia et alias utilitates dictae terrae litigiosae iuxta distinctiones praedictarum metarum iam erectarum praescriptae civitati¹⁾ Cluswar utenda et percipienda contradictione quorumlibet non obstante dictum nostrum testimonium cum praefato Ladislao vicevaivoda statuissent in sempiternum possidere, tenere pariter et habere, salvo tamen iure dicti nostri monasterii. In cuius rei memoriam perpetuamque firmitatem praesentes literas nostras privilegiales pendentis et authentici sigilli nostri munimine roboratas eidem civitati duximus concedendas. Datum octavo die festi beati Martini episcopi et confessoris, anno domini millesimo quadringentesimo tredecimo.


a) Die Fußnoten wurden in diesem Band des UB jeweils seitenweise gezählt. Auf die vorliegende Urkunde entfallen: 1-5 auf S. 588, 1-5 auf S. 589, 1 auf S. 590 (dortige 2 zu nachfolgender Urkunde).^{^}
[S. 588]
1) So Vorlage. -- Statt der Worte ad amicabiles bis einschliesslich rescriptis hätte es richtig etwa zu lauten: prout in aliis literis nostris ad amicabiles petitiones eiusdem per nos eidem vicevaivodae rescriptis continetur. Vergleiche auch Nr. »1723. [2x]^{^}
2) August 11. ^{^}
3) Vorlage: nunc.^{^}
4) Oktober 6. ^{^}
5) Vorlage: habitam.^{^}
[S. 589]
1) So Vorlage. [2x]^{^}
2) Oktober 6. ^{^}
3) Vorlage: habitam.^{^}
4) Vorlage: arondinosum. [2x]^{^}
5) Vorlage: coloquassent.^{^}
[S. 590]
1) Vorlage: civiti.^{^}