Urkunde Nr. 1090 aus Band II

Seite im UB:

487-488

Heute in:

Karlsburg (Weissenburg), Batthyaneum [Biblioteca Naţională a României, Filiala Biblioteca documentară Batthyaneum, Alba Iulia]

Druckvorlage:

nach Original

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

1090

1378 März 16 König Ludwig I. bekräftigt für das Weissenburger Kapitel die Urkunde des Königs Ludwig I. von 1377 Nr. »1080, betreffend Grossenyed und Toroczko.

[L]odouicus¹⁾ dei gratia Hungariae, Poloniae, Dalmaciae, Croaciae, Ramae, Seruiae, Galliciae, Lodomeriae, Comaniae Bulgariaeque rex, princeps Sallernitanus et honoris montis sancti Angeli dominus omnibus Christi fidelibus praesentibus pariter et futuris praesentium notitiam habituris salutem in omnium salvatore. Ecclesiarum iura sinu devotionis ambita confovere nostrae congruit maiestati et praesertim illarum, quae ex iure patronatus nostri immediate nobis subiacere dignoscuntur nec habent alium praeter nostram personam defensorem. Proinde ad universorum notitiam harum serie volumus pervenire, quod honorabilis vir magister Johannes archidiaconus de Kykellew et canonicus in ecclesia Transsiluana dilectus et fidelis capellanus noster vice ac nomine capituli eiusdem ecclesiae ad celsitudinis nostrae accedendo praesentiam exhibuit nobis quasdam literas nostras patentes, maiori et authentico sigillo nostro novo consignatas super legitima reambulatione ac metarum erectione et renovatione cuiusdam possessionis praedicti capituli eiusdem ecclesiae Enyed vocatae in comitatu Albensi existentis emanatas tenoris infra scripti, supplicans nostrae maiestati prece subiectiva, ut easdem de verbo ad verbum praesentibus inseri ac in formam privilegii redigi faciendo approbare et ratificare ac pro capitulo ecclesiae praedictae dignaremur perpetuo confirmare. Quarum tenor talis est. (Folgt die Urkunde des Königs Ludwig 1. von 1377 Nr. »1080.) Nos itaque supplicationibus eiusdem domini Johannis archidiaconi legitimis grato concurrentes assensu praedictas literas nostras patentes super reambulatione et metarum erectione ac renovatione dictae possessionis eiusdem capituli ecclesiae Transsiluanae Enyed nuncupatae emanatas de verbo ad verbum praesentibus insertas, in nulla sui parte vitiatas, immo omni integritate pollentes approbantes et ratificantes in formam nostri privilegii redigi faciendo regia auctoritate pro eodem capitulo perpetuo valituras confirmamus salvis iuribus alienis. In cuius rei memoriam perpetuamque firmitatem praesentes eidem capitulo concessimus literas nostras privilegiales pendentis et authentici sigilli nostri novi duplicis munimine roboratas. Datum per manus venerabilis in Christo patris et domini, domini Demetrii episcopi Zagrabyensis aulae nostrae cancellarii dilecti nobis et fidelis, anno domini millesimo trecentesimo septuagesimo octavo, XVII^o Kalendas Aprilis, regni autem nostri tricesimo septimo. Venerabilibus in Christo, patribus et dominis Johanne Strigoniensi locique eiusdem comite perpetuo, fratre Stephano Colocensi sacrae paginae [S. 488] magistro, Petro Jadrensi, Vgulyno Spalatensi et Vgone Ragusyensi archiepiscopis, Emerico Agriensi, eodem Demetrio Zagrabyensi, Gwbulino Transsiluano, Valentino Quinqueecclesiensi decretorum doctore, Ladizlao Waradyensi, Gyllermo Jauriensi, Petro Wesprimiensi, Paulo Chanadensi, fratre Dominico Boznensi, Petro Wacyensi, Johanne Syrimiensi, fratre Dominico Nitriensi, Paulo Tyniniensi, Demetrio Nonensi, Grisono Trauguryensi, Matheo Sybinicensi, Stephano Pharensi, Jacobo Makarensi, Thoma Corbauiensi, Michaele Scardonensi et Portina Seniensi ecclesiarum episcopis ecclesias dei feliciter gubernantibus. Magnificis viris Nicolao de Gara palatino regni nostri et iudice Comanorum, Ladizlao vaivoda Transsiluano, comite Jacobo de Scepus iudice curiae et universarum civitatum nostrarum, Nicolao de Zeech Croaciae, Petro Zudor totius regni Sclauoniae et Johanne de Machow banis, Georgio Zudor pincernarum, Stephano similiter Zudor ianitorum, Paulo de Lyzko dapiferorum et Stephano agasonum nostrorum magistris, honore comitatus Posoniensis vacante aliisque quampluribus regni nostri coniitatus ten[entibus et] honores.


1) Raum für L leer gelassen. ^{^}