Urkunde Nr. 863 aus Band II

Seite im UB:

259-261 ^a)

Heute in:

Budapest, Ungarisches Landesarchiv [Magyar Országos Levéltár]

Druckvorlage:

nach Original

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

863

1366 Juli 1 Der Kolozsmonostorer Konvent bezeugt den Verlauf der Begehung der Hattertgrenzen von Klausenburg.

[C]onventus⁶⁾ monasterii beatae Mariae virginis de Clusmunstra omnibus Christi fidelibus praesens scriptum inspecturis salutem in omnium salvatore. Ad universorum notitiam tam praesentium quam futurorum harum serie volumus pervenire, quod cum serenissimus princeps dominus Lodouicus dei gratia rex Hungariae dominus noster una cum suis baronibus in octavis festi Penthecostes proxime praeteritis⁷⁾ in civitate sua Clusuar personaliter affuit, iurati et cives de eadem eidem domino nostro regi supplicarunt, ut idem dominus rex ex sua regia benignitate literas suas reambulatorias secundum sui regni consuetudinem ipsis iuratis et civibus daret et iuxta veteres metas novas erigerent. Tandem cum hominibus ipsius domini regis videlicet magistro Stephano filio Posa de Zeer aulae suae milite ac discreto viro domino Benedicto archidiacono de Pankata speciali capellano suo ex praecepto iam dicti domini regis nobis literatorie dato⁸⁾ fratrem Henricum [S. 260] custodem ecclesiae nostrae ante dictae duximus transraittendum. Demum exinde ad nos redeundo iidem homines domini regis sub testimonio praedicti hominis nostri nobis sic retulerunt, quod ipsi primo ad metas possessionis nobilium de Gurfolua scilicet Johannis filii Michaelis, Michaelis, Thomae et Ladislai dictorum Henke, Emerici filii Bacho et Nicolai filii Petew personaliter accessissent, item primo ad montem Felek berch vocatum, ubi duas antiquas metas terreas reperissent, iuxta quas alias duas renovassent, quarum una separat praedictae civitati Clusuar alia vero nobilibus de Gurfolua, deinde a parte plagae meridiei incipiendo abhinc infra descendendo per silvam per parvum spatium pervenissent ad unam viam, qua vadit versus villam Ohtun, iuxta praedictam viam sub una¹⁾ arbore cylis vulgariter hasfa vocata unam metam terream renovassent. Inde infra per eandem silvam ad partem septentrionem transeundo parvum spatium quasi ad ictum unius sagittae iuxta unum rivulum Felekpataka vocatum unam metam terream cursualem erexissent. Deinde procedendo versus eandem plagam septentrionem venissent ad unam viam, qua venit de praedicta civitate Cluswar et vadit ad villam Gurfolua, et per medium eiusdem viae descendit unus rivulus, qui vocatur Hatarpataka, ubi idem rivulus facit meatum in territorio civitatis, ubi iuxta praedietam viam fecissent unam novam metam. Deinde procedendo ad partem septentrionis venissent ad unum montem virgultuosum, qui mons vocatur Zupurberch, ubi est una via, qua vadit ad villam infra declinando Zomusfolua, ubi iuxta eandem²⁾ viam a parte occidentis erexissent unam metam terream. Abhinc procedendo per eandem viam versus septentrionem et villam Zomusfolua ad Zupurberch et in eodem loco Zupurberch reperissent duas antiquas metas, circa quas alias duas renovassent. Inde procedendo versus eundem septentrionem infra per eundem³⁾ Zupurberch in uno parvo monticulo Hegusholum, ubi duas antiquas metas invenissent, circa quas alias novas fecissent, postmodum paululum procedendo versus plagam septentrionis per eundem³⁾ Zupurberch ad locum nemorosum vulgariter Cerebereke, ubi circa idem⁴⁾ nemus tres antiquas metas terreas reperissent, quarum una separat praedietae civitati Clusuar, secunda nobilibus de Gurfolua et tertia nobilibus de Zomusfolua, iuxta quas alias tres novas metas pari consensu fecissent. Ibi finiuntur metae inter ipsam civitatem Clusuar et nobiles de Gurfolua. Tandem abhinc procedendo versus plagam orientalem ad quandam⁵⁾ piscinam Bogliasto vocatam et ex inferiori parte ipsius piscinae circa unam viam, qua⁶⁾ vadit versus villam Patha, et penes eandem viam duas antiquas metas terreas reperissent, iuxta quas alias duas metas renovassent, ceterum abinde procedendo ad locum, qui dicitur Ereuspatakfe, ad unum puteum, qui vocatur Soskuth, inter possessionem praedietam Gurfolua et Dezmer a [S. 261] parte plagae orientali circa nemus¹⁾ Chere dictum, quem puteum Soskuth pro loco metae pari voluntate et consensu commisissent, demum exinde procedendo vadit versus eandem plagam orientalem, procedendo ultra per unum pratum Aknatere vocatum, ubi unam antiquam metam terream reperissent, iuxta quam aliam novam erexissent. Et sic finiuntur metae inter praedictos nobiles de Gurfolua et Dezmer. In cuius rei memoriam perpetuamque firmitatem praesentes concessimus literas nostras privilegiales pendentis sigilli nostri appensionis mnnimine roboratas. Datum in octavis festi beati Johannis baptistae, anno domini millesimo trecentesimo sexagesimo sexto.


a) Die Fußnoten wurden in diesem Band des UB jeweils seitenweise gezählt. Auf die vorliegende Urkunde entfallen: 6-8 auf S. 259 (1-5 zu voranstehender Urkunde), 1-6 auf S. 260, 1 auf S. 261 (2 zu nachfolgender Urkunde).^{^}
[S. 259]
6) Raum für C leer gelassen. ^{^}
7) Mai 31. ^{^}
8) Fehlt in der Vorlage. ^{^}
[S. 260]
1) Vorlage: uno.^{^}
2) Hierauf: ubi iuxta eandem.^{^}
3) Vorlage: eandem.^{^}
4) Vorlage: eundem.^{^}
5) Vorlage: quendam.^{^}
6) Fehlt in der Vorlage. ^{^}
[S. 261]
1) Vorlage: nemorem.^{^}