Urkunde Nr. 68 aus Band I

Seite im UB:

58-60 ^a)

Heute in:

Vatikanstadt, Vatikanisches Archiv [Archivum Secretum Apostolicum Vaticanum, Archivio Segreto Vaticano]

Heutige Signatur:

Reg. Vat. (Registra Vaticana) Nr. 17, fol. 212 recto - 213 verso, Eintrag Nr. 243

Druckvorlage:

nach (zeitgenössischem) Registereintrag

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

68

Perugia [1234] Oktober 11 Papst Gregor IX. beauftragt den Patriarchen von Aquileja und den Erzbischof von Gran, König Andreas II. und dessen Sohn Bela zur Rückstellung des Burzenlandes an den deutschen Orden zu veranlassen.

[S. 59] Gregorius episcopus . . . . . . venerabilibus fratribus . .¹⁾ patriarchae Aquileiensi et . .²⁾) archiepiscopo Strigoniensi salutem. . . . . . . Dilecti filii . . magister et fratres hospitalis sanctae Mariae Theutonicorum humili nobis et instanti conquestione monstrarunt, quod cum carissimus in Christo filius noster Andreas Ungariae rex illustris eorum domui terram Burze pia liberalitate donasset, sicut in ipsius privilegio aurea bulla munito plene perspeximus contineri, ipsi pro colenda et munienda terra eadem, per quam Cumanis regnum Ungariae multipliciter perturbantibus frequens introitus et exitus habebatur, numerosam pecuniam expenderunt, ibi cum multo labore et proprii effusione cruoris quinque castra fortia construendo. Sed licet idem rex eis terram abstulisset eandem, ipsam tandem restituit, ut debebat, quin etiam pro recompensatione damnorum ipsis ultra montes nivium partem contulit Comaniae, in qua cum dicti magister et fratres castrum munitissimum construxissent, Cumani perterriti et dolentes ademptam sibi ingressus et exitus facultatem, congregata ingenti multitudine bellatorum fratres inibi commorantes hostiliter aggressi fuerunt, sed domino propitiante devicti, confusi et reveriti destiterunt, quin etiam quidam ex illis dictis fratribus se reddentes, cum uxoribus et parvulis ad baptismi gratiam convolarunt. At rex praedictus terram ipsam ingrediens cultamque prospiciens fratres de terra eis per sedem apostolicam confirmata et sub eius protectione suscepta expulit violenter non absque Romanae ecclesiae iniuria manifesta, cum eadem terra nulluni praeter Romanum pontificem habens episcopum vel praelatum, eidem ecclesiae censualis existat. Et quam vis piae memoriae Honorius papa praedecessor noster ac nos postmodum pluries praedicto regi affectuosas preces et monita diligentia direxerimus, ut eis liberaliter redderet terram ipsam, nequaquam tamen fuimus exauditi, quin potius ipse magister ad praesentiam regis in spe vocatus accedens frustratus rediit, fatigatus multis laboribus et expensis, alias domo sua propter hoc attrita variis et enormibus detrimentis. Quare iidem magister et fratres suppliciter flagitarunt, ut cum rex seductus suggestionibus malignorum inexorabilis videatur, nil aliud asseverans, nisi quod restitutio ipsius terrae pro eo, quod magna est, suis filiis et baronibus displiceret, faceremus sibi iustitiam exhiberi. Ne igitur videamur deferre homini contra deum, cui est contra omnes homines deferendum, fraternitati vestrae, de quorum circumspectione plenam in domino fiduciam obtinemus, per apostolica scripta in virtute obedientiae praecipiendo mandamus, quatenus eundem regem et Belam filium eius, ut conquerentibus restituant terram ipsam, de damnis illatis et irrogatis iniuriis satisfactionem congruam impendendo, sublato dilationis obstaculo, moneatis prudenter et efficaciter inducatis. Quod si forte monitis non acquieverint, partibus convocatis audiatis causam et si de ipsarum voluntate processerit, fine debito terminetis facientes, quod decreveritis, per censuras ecclesiasticas firmiter observari. Proviso ne in terram ipsius regis excommunicationis vel interdicti sententiam proferatis, nisi mandatum super hoc a nobis receperitis speciale. Alioquin infra novem menses post susceptionem praesentium eam remittatis ad nos [S. 60] sufficiehter instructam et nihilominus, quod vos de huiusmodi scitis natura negotii nobis plene vestris literis et fideliter exponatis, praefigentes partibus terminum competentem, quo per procuratores idoneos et sufficienter instractos nostro se conspectui repraesentent, iustam auctore domino sententiam recepturae. Testes autem, qui fuerint nominati si se gratia, odio vel timore subtraxerint, censura simili appellatione cessante cogatis veritati testimonium perhibere, non obstantibus literis, super his ad venerabiles fratres nostros . .¹⁾ Cracoviensem et. .²⁾ Cuiaviensem episcopos seu dilectum filium nostrum . .³⁾ Prenestinum electum, tunc in partibus illis fungentem legationis officio, a sede apostolica impetratis, ac constitutione de duabus dietis edita in concilio generali. Datum Perusii. V. Idus Octobris, pontificatus nostri anno octavo.


a) Die Fußnoten wurden in diesem Band des UB jeweils seitenweise gezählt. Auf die vorliegende Urkunde entfallen: 1-2 auf S. 59, 1-3 auf S. 60.^{^}
[S. 59]
1) Bertoldus.^{^}
2) Robertus.^{^}
[S. 60]
1) Wislaus.^{^}
2) Michael.^{^}
3) Jacobus.^{^}