Urkunde Nr. 2666 aus Band V

Seite im UB:

267-269

Heute in:

Karlsburg (Weissenburg), Batthyaneum [Biblioteca Naţională a României, Filiala Biblioteca documentară Batthyaneum, Alba Iulia]

Heutige Signatur:

Kapitelarchiv, Excerpta Cap. Alb. Trans. 1, 86.

Druckvorlage:

nach Abschrift

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

2666

Segedin 1448 Dezember 22 Der Gubernator Johannes von Hunyad trägt dem Arader Kapitel auf, bei der Vorladung des Johann Gereb von Weingartskirchen, der sich wegen seiner Gewalttätigkeiten gegen das Weissenburger Kapitel zu verantworten hat, mitzuwirken.

Johannes de Hwnyad regni Hungariae gubernator et cetera honorabili capitulo ecclesiae Orodiensis salutem cum honore. Dicitur nobis in personis honorabilium dominorum de capitulo ecclesiae Albensis Transylvanae, quod cum ipsi iuxta adiudicationem et adinventionem seu declarationem vicevaivodarum unacum nobilibus partium Transylvanarum Thordae in octavis festi beati Michaelis archangeli proxime praeteritis factam duos ex ipsis videlicet honorabiles dominos magistros Emericum de Egres pridem decanum et Jacobum de Zenthmarthon socios et concanonicos ipsorum mediantibus literis ipsorum vicevaivodarum exinde confectis unacum Ladislao de Gald homine ipsorum et testimonio conventus ecclesiae de Clwsmonostra videlicet religioso viro fratre Emerico ad ipsorum vicevaivodarum petitione, transmisso ad possessiones ipsorum Spreng, Drasso, Kyssebes, Nagfalw, Kokawa, Negfalwa et Slawendorff¹⁾ vocatas cum earundem pertinentiis per quondam egregium Michaelem filium Salomonis de Nadasd pridem defunctum felicis memoriae ipsis dominis de capitulo vigore certarum literarum superinde confectarum donatas et collatas per obitum eiusdem Michaelis filii Salomonis ad ipsos devolutas descendere et easdem ad manus eorum acceptare et sibi ipsis appropriare destinassent et dum feria sexta proxima ante festum beati Demetrii martiris novissime praeterita in praedicta possessione Spreng in prandio penes mensam consedissent, tunc egregius Johannes Greb de Wingarth unacum Georgio filio Petri Thoth de Csomofaya, Symone Coco aliisque cum quampluribus suis complicibus et familiaribus , nescitur quo spiritu ductus, armatis manibus et potentiariis vehementi cursu aquorum cum ingenti strepitu et impetu zelo impietatis succensus ad hospitium ipsorum irruens omnesque familiares suos de equis ipsorum tam magna gestinatione descendere faciens, alta et terribili voce verbisque ignominiosis et vituperiosis [S. 268] clamando dixisset: ubi sunt et ubi est ille monachus? Extrahatis omnes eos de domo et expellatis. Quibus auditis praedicti domini Emericus et Jacobus unacum praedictis homine ipsorum vicevaivodarum et testimonio²⁾ conventus de ipsa domo exivissent, sibique blande et honeste loquendo dixissent, quod non venissent pugnare, sed secundum consuetudinem regni cum literis vaivodalibus ad exequendas causas et iura possessionum ipsorum venissent. Si igitur sua egregietas eos audire vellet, sibi adventus eorum causam benigne explicarent. Ipse vero maiori furore succensus ea, quae sibi locuti fuissent, minime advertens clamando terribiliter dixisset b...illum monachum bene et omnes alios. Quibus visis et auditis praelibati magistri Emericus et Jacobus canonici, quod ipsum fratrem Emericum dictus Greb interficere vellet et ad ipsum cum armis festinarent, eundem fratrem Emericum ambo amplexati fuissent defendere volentes ne ipsum laedere vel sibi, nocere possint. Tunc videns ipse Johannes Greb, quod familiares sui praedefensione ipsorum dominorum ipsi fratri Emerico cum armis ipsorum nocere et ipsum pertingere non possent, validius vehementi ira succensus timore dei postposito et eius iustitiam ac propriam periclitationem in hac parte, nec effusionem sanguinis sacro crismate iuncti sacerdotis, nec incursionem excommunicationis curans propriis manibus gladium suum evaginans, mortem ipsius fratris Emerici sitiens cum crudeli morte occidere vellens, saepius suo gladio acutissimo ad ipsum fratrem Emericum fortiter vimbrans vestimenta eiusdem per plura loca transfixisset, quae fixurae in vestimentis ipsius fratris Emerici apparent manifeste et si tuitio et defensio antedictorum dominorum non fuisset, in continenti in eodem loco ipsum fratrem Emericum nece miserabili interemisset. De hoc non contentus praefatum magistrum Jacobum per crines prope satellites arripiens in tantum huc illucque turpiter trahendo, ut collum eiusdem vix quod non extraxissent. Familiares etiam ipsorum dominorum, imo et omnes parvulos seu aprodianos a maiori usque ad minorem taliter fustigari et verberari fecissent frenaque equorum ipsorum dominorum omnino abscidi et de ipsa curia omnes equos expelii fecissent. Insuper antelatum fratram Emericum vi de ulnis praelibatorum dominorum familiares saepefati Johannis Greb extraxissent et propter paucitatem crinium ipsum hinc et inde turpiter trahendo et sic ipsum per collum et auriculos ad terram proicientes tamdiu verberari fecissent, quousque tortores fuissent fatigati. Post haec idem frater Emericus de terra sublevatus per portam exire voluisset, quem unus ex praedictis satellitibus cum uno baculo iactando ad dorsum tam fortiter tetigisset, ut vix quod spiritum non exalasset et sic qualiter taliter ante eos ad cimiterium intrasset. Interim autem praefatus homo vaivodalis videns tantam crudelitatem et immanitatem in verberatione caeterorum eodem modo simili sibi imminere cogitans, timore perterritus clam valori cursu ad dictum cimiterium fugisset, cum autem ipse Johannes Greb de eo memor fuisset, statim ipsum in domibus, ortis, stabulis et straminibus inquiri fecisset inquisitoribusque suis cum talibus turpissimis verbis committendo, ut si ipsum canem inveteratum ubicumque invenerint, statim decollari deberent. Tandem autem, ut ipsum hominem vicevaivodalem in dicto cimiterio stare vidissent, eum exinde duobus vicibus extrahi ad interficiendum fuisset machinatus, sed consilio aliquorum familiarum suorum graviter cessasset, sed ipsum verbis vituperiosis interrogasset: cur ausus fuisset ad tale negotium contra ipsum venire? Quiquidem homo vicevaivodalis sibi respondisset, ut quemadmodum regni requirere consuetudo, ex missione et mandato vaivodarum cum capituli et conventus testimonio ad omnes actus legitimos, qua de causa et illic venisset et etiam in talibus alias sibi servivisset et dum necesse fieret etiam in futurum venire vellet. Quiquidem Johannes Greb taliter cum allocutus fuisset, quod nunc et antea et expost semper canibus servivisset et in futurum servitor canium fieret. Tandem ipsos fratrem Emericum et hominem [S. 269] vicevaivodalem in cimiterio recludens tamdiu vigilare faciendo minatus fuisset, quousque ad manus suas devenirent ac suam voluntatem in eis perficere possent. Ipsos dominos Emericum et Jacobum de ipsa possessione exire compellendo, qui demum ipsi Johanni Greb dixissent, quod si ipsos neci dare iuberet etiam sine conventus et vicevaivodarum hominibus exire nollent. Qui Johannes Greb tandem ad magnas preces et petitiones ipsorum dominorum ipsos fratrem Emericum et hominem vicevaivodarum abire permississet et praedicto magistro Emerico dixisset fide fata, ut quicumque alii ex dominis illac transmisissent, ipsos ibidem interficere fecisset, magister autem Jacobus ex quo eum talimodo fuisset allocutus, quod magnam militiam obtinuisset, quod, ipsum pauperum monachum verberare et eum tali modo trahi fecisset, quoniam ab hinc ipsas possessiones non possideret. His auditis praelibatus Johannes Greb flamma furoris inflatus talimodo fuisset allocutus, quod ipse magister Jacobus semper fuisset unus lunguosus et loquax et si unum non respiceret, statim linguam eius extrahi et abscidi faceret potentia mediante, in praeiudicium dictorum dominorum valde grande. Super quo vestram honorabilitatem praesentibus requirimus diligenter, quatenus vestrum mittatis hominem pro testimonio fidedignum, quo praesente Anthonius vel Stephanus Bako, sin Benedictus de Spanlaka seu Elias de Syle, sive Benedictus de Gald, an Johannes de Bakay , aut Petrus de Mychalchfalwa, an Gregorius de dicta Spanlaka, seu Paulus Bancha de Bykes aliis absentibus homo noster scita praemissorum mera veritate evocet praefatos Johannem Greb de Wyngarth et Gregorium filium Petri Thoth de Chomafaya contra praenotatos dominos de capitulo ecclesiae Transylvanae in praesentiam vaivodarum Transylvanensium ad terminum competentem rationem praemissorum reddituros efficacem, praedictum Symonem cocum eidem Johanni Greb statuere committendo, lite pendente, si qua foret inter ipsos non obstante. Datum Szegedini secundo die festi beati Thomae martiris, anno MCCCCXL^mo octavo.


1) Vorlage Flandendorff.^{^}
2) Vorlage hierauf ein zweites Mal et testimonio. ^{^}