Urkunde Nr. 4655 aus Band VII

Seite im UB:

443-445

Heute in:

Diemrich, Staatsarchiv [Direcţia Judeţeană Hunedoara a Arhivelor Naţionale ale Romȃniei, Deva]

Druckvorlage:

nach Abschrift

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

4655

Klausenburg 1486 Juli 4 Der siebenbürgische Woiwode Stephan Báthori schaltet die Urkunden König Matthias' aus 1486 Nr. »4632 und Nr. »4633 ein und beurkundet die Neufestlegung der Gemarkungsgrenzen von Walachisch Pien und Tărtăria nach Westen wie folgt:

Quibus praesentatis praefati magistri Ladislaus et Stephanus protonotarii nobis retulerunt hoc modo, quomodo ipsi feria tertia proxima post festum sacratissimi corporis Christi nunc praeteritum¹⁾ ad facies possessionum Thartaria ad oppidum Vincz et Pyen vocatas ad civitatem Szasz-Sebes²⁾pertinentes omnino in comitatu Albensi existentes, vicinis et commetaneis earundem universis inibi convocatis eisdemque et signanter Iohannem Barcha praesentibus accedentes easdem possessiones Thartaria et Pyen Vallachali vocata ceterisque possessionibus eiusdem Iohannis de Barcha dictis possessionibus Thartaria et Pyen convicinantibus vigore prescriptarum literarum regalium a sese et ab invicem his metis et signorum metalium distinctionibus reparassent et distinccissent. Quod primo incipiendo in quodam longo monte a plaga aquilonali ubi in summitate eiusdem montis vulgo bercs apellata tres metas terreas errexissent. Inde euntes in eodem bercz versus plagam meridionalem metam terream elevassent, hinc ad dictam plagam meridionalem pertranseuntes quendam valliculum in quo est via, quae exit de dicta villa Thartaria et ducit versus occidentem malomut nuncupata iterum metam, terream fecissent. Abinde servata eadem plaga meridionali in dicto bercz ulterius procedendo duas metas terreas cumulassent, a quibus in eodem bercz versus plagam meridionalem in parvo spatio procedendo metam terream elevassent. Abinde eandem plagam meridionalem tenentes in parvo spatio ivissent ubi in dicto bercz similiter metam terream elevassent, de qua ad eandem plagam modo simili in brevi spatio pergentes in eodem bercz metam terream cumulassent. De qua ulterius in eadem bercz adhuc dicta plaga meridionali servata progredientes tres metas singulares sive cursu quales in locis aptis et necessariis erexissent. De hinc usque ad finem eiusdem bercz versus eandem plagam meridionalem euntes in opposito possessionis Csora vocatae duas metas terreas elevassent. Deinde ad quendam [S. 444] rivulum sive vallem Revespataka communiter vocitatam descendissent, in qua semper in profundo eiusdem vallis versus plagam inter orientem et meridiem usque ad caput eiusdem vallis proficiscentes duas metas terreas cumulassent, de quibus ad sinistram versus plagam orientalem deflectentes in ascensu montis unam metam terream erexissent. Abinde eandem plagam orientalem servantes ad unam antiquam metam pervenissent, quam renovassent et iuxta eandem alias duas metas erexissent. Quarum prima scilicet renovata Pyen, secunda vero Herkes Vallachali, tertia siquidem oppido Vincz consequenterque possessioni earum Thartaria praedictae separassent. Abhinc servantes metas inter dictas possessiones Pyen et Herkes Vallachialem declinassent ad dictam plagam meridionalem et in quo spatio servata eadem plaga euntes pervenissent ad unam antiquam metam terream quam renovassent. Indeque servata eadem plaga meridionaii euntes per parum spatii reperissent unam aliam antiquam metam terream quam renovassent, deindeque servata eadem plaga modicum progredientes pervenissent iterum ad quandam unam antiquam metam terream quam renovassent. Abinde servata eadem plaga reperissent iterum unam antiquam metam terream quam renovassent, de qua servata eadem plaga meridionaii pervenissent ad unam antiquam metam terream quam renovassent. Abhinc eadem plaga meridionali servata pervenissent iterum ad unam antiquam metam terream quam similiter renovassent, in qua per magnum spatium sub monte Rekepyesheye ad dictam plagam meridionalem progredientes reperissent unam antiquam metam terream quam renovassent. Dehinc iterum per magnum spatium ad dictam plagam meridionalem euntes pervenissent ad unum magnum lapidem prius etiam pro meta erectum, quem cum terris in circuitu iterum renovassent, ab eodemque lapide servata eadem plaga meridionaii semper sub eodem monte euntes pervenissent ad unam aliam antiquam metam terream quam renovassent. De qua servata eadem plaga per modicum spatium euntes reperissent unam aliam antiquam metam quam iterum renovassent atque hinc servata plaga pervenissent ad unam antiquam metam terream quam renovassent. De qua servata eadem plaga penes unam magnam viam per modicum spatium euntes et eandem viam prosilientes pervenissent ad unam magnam et antiquam metam quam iterum renovassent. Abhinc servata eadem plaga meridionaii per parvum spatium progredientes iterum invenissent unam antiquam metam terream quam renovassent. Deinde ad dictum montem Reketyeshegye modicum ascendentes et semper eadem plaga meridionali servantes reperissent unam antiquam metam terream quam renovassent. De qua servata eadem plaga iterum altius directe ascendentes reperissent unam magnam antiquam metam terream quam renovassent. Dehinc semper ad dictum montem Reketyeshegye ascendentes et servata eadem plaga meridionali reperissent iterum unam magnam antiquam metam terream quam renovassent. Deinde per eundem montem ad dictam plagam meridionalem altius euntes reperissent unam aliam antiquam metam terream quam renovassent. Abhinc servata eadem plaga meridionali semper ad eundem magnum montem Reketyeshegye ascendentes invenissent unam aliam antiquam metam terream quam renovassent, Dehincque in latere eiusdem montis ulterius directe ascendentes invenissent unam aliam antiquam metam terream quam renovassent. Deinde semper ad plagam meridionalem sub cacumine eiusdem monzis progredientes reperissent iterum unam magnam metam terream quam renovassent, Abindeque ad cacumen eiusdem montis ascendentes invenissent unam magnam antiquam metam terream quam renovassent. Dehinc de cacumine eiusdem montis inter orientem et meridiem descendentes in latere eiusdem reperissent quandam unam antiquam metam terrream quam renovassent et abhinc descendentes in [S. 445] magna valle reperissent quendam rivulum vulgo Diszno-Paszthor-Arokya vocatum, quem prosilientes penes eundem reperissent quendam parvum campum Ztan-mezeje vocatum et in medio eiusdem reperissent unam magnam antiquam metam terream quam renovassent. De eodemque campo per parvum meatum similiter inter orientem et meridiem ascendentes ad montem Ztanhegye penes eundem rivulum reperissent quandam metam terream quam renovassent. Adhuc in latere eiusdem montis ulterius ascendentes reperissent duas antiquas metas terreas quarum unam a parte dictae possessionis Szasz-Pyen renovassent, dehincque non longe euntes in latere eiusdem montis Ztanhegye reperissent duas antiquas metas terreas, quarum unam a parte eiusdem possessionis Szaszpyen iterum renovassent servataque eadem plaga meridionali ad eundem montem bercz ascendentes reperissent duas antiquas metas terreas, quarum unam iterum a parte praefatae possessionis Szaszpyen renovassent, quarum metarum duarum renovatarum in persona dicti Iohannis de Barcha contradictum fuisset. Abindeque inter orientem et meridiem per bercz modicum ascendendo invenissent, iterum duas antiquas metas terreas quarum unam a parte dictae possessionis Szaszpyen renovassent, deindeque semper per bercz ascendendo invenissent unam antiquam metam terream quam renovassent. Dehincque per eundem bercz eundo reperissent iterum unam antiquam metam quam renovassent, deinque per eundem bercz ad eundem montem Ztanhegye altius eundo reperissent unam antiquam metam terream quam renovassent. Dehinc autem per bercz ad plagam meridionalem plectentes reperissent unam antiquam metam quam renovassent, a qua ascendendo et per eundem bercz in modico spatio in quodam valliculo reperissent, quendam antiquam metam terream quam renovassent. Et in eodem valliculo ascendentes ac per bercz ad dictam plagam occidentalem euntes invenissent duas antiquas metas terreas, quarum prior a parte praescriptae possessionis Pyen renovassent. Abindque semper per bercz ad plagam meridionalem euntes pervenissent ad duas antiquas metas quarum unam a parte saepecdictae possessionis Pyen renovassent, deinde autem per eundem bercz semper ad dictam plagam meridionalem euntes in fine eiusdem bercz reperissent unam magnam vallem in Vallachico Albulpataka vocata. Eandemque prosilientes pervenissent in magnam silvam pinosam ubi metae possessionum Dresman et Pyen praedictae metas dictae civitatis Szasz-Sebes attingentes determinarent. In quorum omnium fidem et testimonium praemissorum praesentes literas nostras pendentis autentici sigilli nostri munimine roboratas ad petitionem praefatorum Thomae Altenberger Cibiniensis et Michaelis Polnar Segesvariensis magistrorum civium necnon Stephani Kronar de Szaszvaros, Petri Krich de Szasz-Sebes iudicum regiorum ac Benedicti Carnifex, Laurentii Sartoris, Iacobi Literato Cibinensium, Stephani Magyari de dicta Szasz-Sebes civium, Petri iudice et Martini iurati civis de Alvincz duximus concedendum. Datum in praefata civitate Colosvariensi feria tertia post divum festum visitationis beatae Mariae virginis, anno domini millesimo quadringentesimo octuagesimo sexto.

Darunter:
Lecta per magistrum Stephanum.
Lecta per magistrum Ladislaum. [S. 446]


1) Mai 30.^{^}
2) Die Ortsnamen der grösseren Orte sind in der Abschrift meist m moderner Schreibweise wiedergegeben.^{^}