Urkunde Nr. 1349 aus Band III

Seite im UB:

135-137 ^a)

Heute in:

Budapest, Ungarisches Landesarchiv [Magyar Országos Levéltár]

Druckvorlage:

nach Original

Abdruck als:

Volltext

Sprache:

Latein

---

1349

Kronstadt 1395 März 7 Mirchya [Mircea], Woiwode der Walachei, verpflichtet sich gegenüber dem Könige Sigmund, ihm beziehungsweise dessen Heer im Kampf mit den Türken und mit deren Bundesgenossen in eigener Person beziehungsweise mit den eigenen Truppen Beistand zu leisten, freien und sichern Durchzug durch das dem Woiwoden unterstehende Gebiet zu gewähren, bei der Einnahme, Besetzung und Verteidigung von Örtlichkeiten behilflich zu sein, Lebensmittel zu liefern, sowie Kranken, Verwundeten und sonstigen an der Weiterreise behinderten Leuten des königlichen Heeres freien und sichern Aufenthalt auf dem Gebiete des Woiwoden zu gewähren.

Nos Mirchya vaivoda Transalpinus, dux de Fugaras et banus de Zeuerino³⁾ significamus universis praesentes literas inspecturis vel alias earum notitiam habituris, quod quia serenissimus princeps et dominus, dominus Sigismundus dei gratia Hungariae, Dalmaciae, Croaciae et cetera rex illustris ac marchio Brandeburgensis⁴⁾ et cetera erga nos benevolentiam maiestatis suae specialem, ex quo nos novit, propitio et familiari favore gessit ac nobis ultro et gratiosissime fuit affectus et favit praecipue contra [S. 136] illos immanes et perfidos iniquitatis filios Christi nominis inimicos et nostros specialissimos hostes Turcos tractando nos semper et in omnibus favorabiliter et benigne, ideo nos sponte et ex mera nostra liberalitate non coacti¹⁾ neque circumventi sub fide et iuramento nostris et baronum nostrorum per nos prius debite praestitis dicto domino regi promisimus et promittimus harum serie observare et attendere inviolabiliter omnia infra scripta. Primo videlicet quod nos quando et quotiescumque deinceps ipse dominus rex cum exercitu suo personaliter iret contra dictos Turcos vel quoscumque alios eis adhaerentes, tunc etiam cum exercitu, gentibus et tota potentia nostris teneamur et debeamus cum eodem ire similiter personaliter contra ipsos. Et si ipse dominus rex non iret personaliter sed mitteret exercitum suum tantum, tunc etiam nos teneamur et debeamus similiter exercitum et gentes nostras tantum mittere contra eos cum e[xercitu ips]ius domini regis. Et nihilominus eidem domino regi ac ipsius exercitui et gentibus per eum secum conducendis, si personaliter illuc ibit, et si non ibit, tunc exercitui et gentibus ipsis mittendis ut praemittitur contra illos ad [p dicii]²⁾ vel quascumque alias per terras, castra, districtus, passus, portus et quaevis alia loca dominio nostro³⁾ et dicioni nostrae subiecta dare liberum, pacificum et securum transitum et victualia semper eorum sumpti[bus opportun]a tam illuc eundo ibique morando et exinde recedendo quam perinde ad propria redeundo. Item quando et quotiescumque contigerit ipsum dominum regem ad dictas partes cum dictis eius exercitu et gentibus ut praemittitur ire et cum [nostro a]diutorio civitates, terras. castra, fortalitia, passus, portus, districtus vel alia quaevis loca inibi capere, occupare, recipere, aequirere vel habere modo quocumque et propterea personaliter remanere et facere moram, tunc [ ]⁴⁾ exercitu, gentibus et tota potentia nostris teneamur et debeamus cum dicto domino rege personaliter ibidem remanere et facere moram, sicut et donec remanserit et fecerit ipse. Et si ipse dominus rex dimitteret ibi exercitum suum tantum, tunc etiam nos teneamur et debeamus dimittere exercitum et gentes nostras tantum cum exercitu dicti domini regis sufficientes tamen et idoneas ad resistendum hostibus et potentiae partis adversae ac conservandum et defendendum contra ipsos quae cum auxilio dei per eum capi, occupari, recipi, acquiri et haberi contigerit ut praefertur in illis partibus quovis modo. Et tandem etiam quo⁵⁾ expediret, utpote quod talis esset potentia hostium et partis adversae, quod tunc nos etiam in absentia ipsius domini regis teneamur et debeamus ibidem ut praefertur cum exercitu, gentibus et tota potentia nostris exercitum et gentes dicti domini regis personaliter adiuvare ac eis assistere et favere ad conservandum et defendendum contra quoslibet pro dicto domino rege capienda, occupanda, recipienda, acquirenda et habenda ut praemittitur ibidem per [S. 137] eundem. Item teneamur et debeamus semper de dominio nostro eidem domino regi ac eius exercitui gentibusque praedictis per eum secum ut praemittitur conducendis sive mittendis ad partes illas dare et mitti facere victualia eorum sumptibus opportuna et etiam sufticientia semper, quando, quoties et quomodocumque fuerit expediens, ad fulciendum ac conservandum et defendendum, capiendum, occupandum, recipiendum, acquirendum [ huiusmo]di¹⁾ praedicta. Item quando et quotiescumque etiam contigerit praefatum dominum regem personaliter ire vel mittere tantum exercitum et gentes ipsius ad partes illas aliunde quam per loca dominio nostro²⁾ et nostrae dicioni subiecta utpote ultra et prope Danubium per loca eidem nostro dominio et Danubio convicina, tunc nos eidem domino regi ipsiusque exercitui et gentibus supra dictis semper quo, quando et quotiescumque contigerit ut praefertur prope Danubium eos transire, teneamur et debeamus victualia super Danubio mittere et dari facere suis ut praemittitur sumptibus opportuna, quocumque tamen poterit cum dictis pertingi victualibus ad eosdem. Item si nutu dei omnia disponentis in partibus illis aliquem de exercitu et gentibus dicti domini regis infirmari, vulnerari vel alio quovis modo in persona contigerit impediri sic, quod necessario ipsum propterea ibidem remanere et moram facere opporteret, tunc talis possit libere, pacifice et secure ibidem remanere, morari et residere, quousque placuerit eidem, absque laesione, damno, impedimento et molestia quibuscumque, persona, rebus et bonis talis semper salvis et literis quibuscumque et quomodocumque inter dictum dominum regem et nos usque nunc de et super hoc vel alias factis et emanatis remanentibus in suae robore firmitatis, harum nostrarum testimonio literarum. Quas in maiorem evidentiam et certitudinem praemissorum inviolabiliter per nos ut praemittitur servandorum sub nostro minori sigillo sub impresso propter absentiam maioris eidem domino regi dedimus sigillatas, promittentes alias similes et in forma simili sibi dare sub maiori pendenti. Datum Brassouiae, in dominica Reminiscere, anno domini M^mo CCC^mo LXXXXV^o.


a) Die Fußnoten wurden in diesem Band des UB jeweils seitenweise gezählt. Auf die vorliegende Urkunde entfallen: 3-4 auf S. 135 (1-2 zu voranstehender Urkunde), 1-5 auf S. 136, 1-2 auf S. 137.^{^}
[S. 135]
3) Vorlage: Zeuerin [Abkürzungssstrich über in].^{^}
4) So Vorlage.^{^}
[S. 136]
1) Vorlage: cohacti.^{^}
2) Loch und Schrift geschtwunden, 2 Centimeter breit; zu ergänzen vielleicht: partes Dobrodicii.^{^}
3) Vorlage: dominii nostri.^{^}
4) Loch und Schrift geschwunden, 2.9 Centimeter breit.^{^}
5) So Vorlage.^{^}
[S. 137]
1) Loch und Schrift geschwunden, 1 Centimeter breit.^{^}
2) Vorlage: dominii nostri.^{^}